Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ: ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ FREE photo hosting by Fih.gr
Γενικά ο Καραγκιόζης κράτησε στο ύψος της την πείνα του φτωχού. Είναι ό αιωνίως αδέκαρος αλλά κι ο αιωνίως «ανώτερος χρημάτων». Ο αιωνίως πεινασμένος άλλα και ο αιώνιος μυκτηριστής της πείνας του. Νικάει. Και μάλιστα πάντα με γλίσχρα μέσα. Γιατί είναι φακιρικής αντοχής και ασκητικής ολιγάρκειας άνθρωπος. Τού φτάνει μόνο να θυσιάζεται. Και θυσιάζεται για το τίποτα μα το μεγαλοποιεί ή και για κάτι μεγάλο, μα το γελοιοποιεί… Ο Μ. Λουντέμης το 1956 κι αφού ήδη έχει περάσει 8 χρόνια στην εξορία, μεταφέρεται στην Αθήνα για να δικαστεί -με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας- για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και συγκεκριμένα για το διήγημα «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό». Αφού διαβάστηκε το κατηγορητήριο ερωτώμενος από τον πρόεδρο περί της ενοχής του απαντά: «Ναι, είμαι ένοχος. Όχι όμως γι’ αυτά που έγραψα, αλλά γι’ αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα. Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς. Μα για ποιους έπρεπε να γράψω; Εγώ αυτούς γνώρισα, αυτούς αγάπησα, μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου. Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν. Γι’ αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι’ αυτούς». Στη συνέχεια καταθέτουν μάρτυρες κατηγορίας και υπεράσπισης. Ανάμεσά τους ο Κώστας Βάρναλης την κατάθεση του οποίου αξίζει να διαβάσει κανείς (στο βιβλίο «Η δίκη του Μενέλαου Λουντέμη», εκδόσεις ΟΛΥΜΠΙΑ – Στρουμπούκης που φοβάμαι όμως ότι είναι εξαντλημένο). Τέλος ο Λουντέμης καλείται να απολογηθεί και κάνει μια αναδρομή στη ζωή του και περιγράφει μαζί με το δράμα το δικό του το δράμα ενός ολόκληρου λαού. Όταν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού του όταν ο ίδιος βρισκόταν στη Μακρόνησο ο πρόεδρος παρατηρεί: «Απορώ … πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας…». Και ο Λουντέμης απαντά: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ!»
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Μαξίμ Γκόρκι: Χτες και σήμερα

Χτες και σήμεραFREE photo hosting by Fih.gr

Κυκλοφόρησε μόλις ο τόμος 7 της Μαρξιστικής Σκέψης, αφιερωμένος όλος στην Οκτωβριανή Επανάσταση, από την οποία συμπληρώθηκαν 95 χρόνια. Περιέχει άγνωστες πηγές της περιόδου 1917-22 και πάνω από 70 σελίδες σπάνιο φωτογραφικό υλικό. Το παρόν κείμενο είναι ένα άρθρο του Μαξίμ Γκόρκι γραμμένο στα 1919. Μαρξιστική Σκέψη, τόμ. 7, σελ. 417-18. Ο Μαξίμ Γκόρκι ήταν σοσιαλιστής λογοτέχνης συγγραφέας. Αρχικά αντιτάχθηκε στην κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους, αλλά αργότερα αναγνώρισε τη νομιμότητα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το παρόν άρθρο του δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Κομμουνιστική Διεθνής, τεύχος 1, Μάιος 1919.
Μαξίμ Γκόρκι
Μαξίμ Γκόρκι


Χτες ήταν η μέρα του μεγάλου ψεύδους – η τελευταία μέρα της ισχύος του.
Για αιώνες ο άνθρωπος έχει, όπως η αράχνη, νήμα το νήμα, υφάνει επιμελώς το ισχυρό δίκτυ μιας προσεκτικής φιλισταϊκής ζωής, εμποτίζοντάς την όλο και πιο πολύ με απάτη και λαιμαργία. Ο άνθρωπος τρεφόταν με τη σάρκα και το αίμα των συνανθρώπων του. Τα μέσα παραγωγής χρησιμοποιούνταν για να καταπιέζουν τους ανθρώπους – αυτό το κυνικό ψεύδος θεωρούνταν σαν αμετάβλητη αλήθεια.

Και χτες αυτός ο δρόμος έφερε την ανθρωπότητα στην παραφροσύνη του Παγκοσμίου Πολέμου. Στην κόκκινη λάμψη αυτού του εφιάλτη η άσχημη γύμνια αυτού του παλιού ψεύδους ήρθε στο φως. Τώρα βλέπουμε τον παλιό κόσμο να κλονίζεται στα θεμέλιά του. Τα κρυμμένα μυστικά του φανερώνονται, και σήμερα ακόμη και οι τυφλοί έχουν ανοίξει τα μάτια τους και βλέπουν την ασχήμια του παρελθόντος.
Σήμερα είναι η μέρα του απολογισμού για το ψεύδος που βασίλευε χτες.

Η βίαιη έκρηξη της υπομονής του λαού έχει καταστρέψει την παρωχημένη τάξη της ζωής, και δεν μπορεί να αποκατασταθεί ξανά στις παλιές μορφές της. Δεν εκμηδενίζεται όλο το παρωχημένο παρελθόν, αλλά θα εκμηδενιστεί – αύριο.

Σήμερα υπάρχει πολύς τρόμος, αλλά είναι όλα φυσικά και κατανοητά. Δεν είναι φυσικό οι άνθρωποι που είχαν μολυνθεί με τα ισχυρά δηλητήρια της παλιάς τάξης –το αλκοόλ και τη σύφιλη– να μην είναι γενναιόδωροι; Δεν είναι λογικό οι άνθρωποι να κλέβουν – αν η κλοπή ήταν ο θεμελιώδης νόμος του χτες; Δεν είναι φυσικό να σκοτώνονται δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι, όταν ήταν συνηθισμένοι για χρόνια να τους σκοτώνουν κατά εκατομμύρια;

Θα έπρεπε να καταλάβουμε ότι μέσα στη σκόνη και τη λάσπη και το χάος του σήμερα, έχει ήδη αρχίσει το μεγάλο έργο της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από το ισχυρό, σιδερένιο δίκτυ του παρελθόντος. Είναι τόσο οδυνηρό και δύσκολο όσο οι πόνοι μιας νέας γέννας· αλλά είναι ο θάνατος του κακού της χτεσινής μέρας, που περνά τις τελευταίες ώρες της, μαζί με το χτεσινό άνθρωπο.

Συνέβηκε έτσι ώστε οι λαοί που βαδίζουν για το θρίαμβο της δικαιοσύνης να οδηγούνται από τους λιγότερο έμπειρους και πιο αδύνατους μαχητές – από τους Ρώσους, ένα λαό φθαρμένο από το παρελθόν του περισσότερο από κάθε άλλο λαό. Χτες μόλις όλος ο κόσμος τους αντιμετώπιζε σαν ημι-βάρβαρους, και σήμερα, σχεδόν πεθαίνοντας από την πείνα, βαδίζουν προς τη νίκη ή το θάνατο με το ζήλο και το θάρρος των βετεράνων.

Ο καθένας που πιστεύει ειλικρινά ότι η ακατανίκητη βλέψη της ανθρωπότητας προς την ελευθερία, το ωραίο και μια λογική ζωή δεν είναι ένα μάταιο όνειρο, αλλά είναι η αληθινή δύναμη η οποία μόνο μπορεί να δημιουργήσει νέες μορφές ζωής, ο μοχλός που μπορεί να κινήσει τον κόσμο – κάθε έντιμος άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει την καθολική σημασία της δραστηριότητας που εκπληρώνεται τώρα από τους ένθερμους επαναστάτες της Ρωσίας.

Η επανάσταση θα έπρεπε να ερμηνευτεί σαν μια γιγάντια προσπάθεια να ενσωματωθούν στη ζωή οι μεγάλες ιδέες και τα συνθήματα που δημιουργήθηκαν και αναγγέλθηκαν από τους δασκάλους του ανθρώπινου γένους. Χτες η σοσιαλιστική σκέψη της Ευρώπης υπέδειξε το δρόμο στο ρωσικό λαό· σήμερα ο ρώσος εργάτης αγωνίζεται για το θρίαμβο της ευρωπαϊκής σκέψης.

Αν οι έντιμοι ρώσοι επαναστάτες, λίγοι στον αριθμό, περικυκλωμένοι από εχθρούς και εξαντλημένοι από την πείνα, κατανικηθούν, οι συνέπειες αυτής της τρομερής συμφοράς θα πέσουν βαριά στις πλάτες όλης της εργατικής τάξης της Ευρώπης.

Ο ρώσος εργάτης είναι πεπεισμένος ότι οι αδελφοί του στο πνεύμα δεν θα επιτρέψουν το στραγγαλισμό της επανάστασης στη Ρωσία, ότι δεν θα επιτρέψουν τη νεκρανάσταση της τάξης, που εκπνέει και που θα εξαφανιστεί – αν η επαναστατική σκέψη της Ευρώπης καταλάβει τα μεγάλα καθήκοντα του σήμερα.

Ελάτε και προχωρήστε μαζί μας προς τη νέα ζωή, για τη δημιουργία της οποίας εργαζόμαστε χωρίς να φειδόμαστε των ζωών μας και χωρίς να φειδόμαστε για τίποτα και για κανέναν. Κάνοντας λάθη και υποφέροντας, στη μεγάλη χαρά της εργασίας και με τη φλογερή ελπίδα της προόδου, αφήνουμε στην έντιμη κρίση της ιστορίας όλες μας τις πράξεις. Ελάτε μαζί μας στη μάχη ενάντια στην παλιά τάξη και για να εργαστούμε για τη νέα. Εμπρός για την ελευθερία και την ομορφιά της ζωής.

* Ο Μαξίμ Γκόρκι ήταν σοσιαλιστής λογοτέχνης συγγραφέας. Αρχικά αντιτάχθηκε στην κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους, αλλά αργότερα αναγνώρισε τη νομιμότητα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Το παρόν άρθρο του δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Κομμουνιστική Διεθνής, τεύχος 1, Μάιος 1919.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Λένιν: Για το σύνθημα των ενωμένων πολιτειών της Ευρώπης. Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης

Λένιν: Για το σύνθημα των ενωμένων πολιτειών της Ευρώπης. Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ FREE photo hosting by Fih.gr
Αλλά ενώ το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης -αν συνοδεύεται από την επαναστατική ανατροπή των τριών πιο αντιδραστικών μοναρχιών στην Ευρώπη, που ηγείται η Ρωσσική-είναι αρκετά άτρωτο ως πολιτικό σύνθημα, ακόμα παραμένει ιδιαίτερα σημαντική η ερώτηση του οικονομικών περιεχομένου και της σημασίας του. Από τη σκοπιά των οικονομικών συνθηκών του Ιμπεριαλισμού -π.χ., η εξαγωγή άνευ ενδιαφέροντος κεφαλαίου και η διαίρεση του κόσμου από τις "ανεπτυγμένες" και "πολιτισμένες" αποικιακές δυνάμεις,οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από τον καπιταλισμό, είναι είτε αδύνατες είτε αντιδραστικές. Το κεφάλαιο έχει γίνει διεθνές και μονοπωλητής. Ο κόσμος έχει κομματιαστεί από μια χούφτα Mεγάλων Δυνάμεων, δηλ., δυνάμεις επιτυχείς στην μεγάλη λεηλασία και καταπίεση των εθνών. Οι τέσσερις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης -Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Γερμανία, με έναν συνολικό πληθυσμό μεταξύ 250.000.000 και 300.000.000, και μιας περιοχής περίπου 7.000.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων- κατέχουν αποικίες με έναν πληθυσμό σχεδόν 500 εκατομμυρίων (494.500.000) και μιας περιοχής 64.600.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλ., σχεδόν η μισή επιφάνεια της υδρογείου (133.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, εξαιρουμένων των Αρκτικών και των Ανταρκτικών περιοχών).
Β. Ι. Λένιν
Λένιν. Για το σύνθημα των ενωμένων πολιτειών της Ευρώπης. Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης
Λένιν. Για το σύνθημα των ενωμένων πολιτειών της Ευρώπης. Το στρατιωτικό πρόγραμμα της προλεταριακής επανάστασης
 
 
Β.Ι. Λένιν: Το Σύνθημα Για Τις Ενωμένες Πολιτείες Της Ευρώπης

Στον αριθ. 40 της Sotsial-Demokrat εκθέσαμε ότι μια διάσκεψη των ομάδων του Κομματός μας στο εξωτερικό είχε αποφασίσει να αναβάλει την ερώτηση για το σύνθημα των Ενωμένες Πολιτείες Της Ευρώπης εν αναμονή μιας συζήτησης, στον τύπο, σχετικά με την οικονομική πτυχή του θέματος.

Στη διάσκεψή μας η συζήτηση σχετικά με αυτήν την ερώτηση πήρε έναν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Ίσως αυτό προκλήθηκε εν μέρει από το Μανιφέστο της Κεντρικής Επιτροπής διατυπώνοντας αυτό το σύνθημα ως ένα ειλικρινές πολιτικό (το άμεσο πολιτικό σύνθημα..., όπως λέει εκεί) όχι μόνο προχώρησε το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, αλλά ρητώς υπογράμμισε ότι αυτό το σύνθημα είναι χωρίς νόημα και ψεύτικο "χωρίς την επαναστατική ανατροπή των γερμανικών, αυστριακών και ρωσικών μοναρχιών".

Θα ήταν αρκετά λανθασμένο να αντιτεθεί σε μια τέτοια παρουσίαση της ερώτησης μέσα στα όρια μιας πολιτικής αξιολόγησης αυτού του συνθήματος -π.χ., για να συζητήσει πως κρύβει ή αποδυναμώνει, κ.λπ., το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι πολιτικές αλλαγές μιας αληθινά δημοκρατικής φύσης, και ειδικά οι πολιτικές επαναστάσεις, δεν μπορούν κάτω από καμία περίσταση είτε να κρύβουν είτε να αποδυναμώσουν το σύνθημα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Αντίθετα, το φέρνουν πάντα πιό κοντά, επεκτείνουν τη βάση του, και σύρουν νέα τμήματα των ασήμαντων αστών και των ημι-προλεταριακών μαζών στο σοσιαλιστικό αγώνα. Αφ' ετέρου, οι πολιτικές επαναστάσεις είναι αναπόφευκτες κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής επανάστασης, η οποία δεν πρέπει να θεωρηθεί ως ενιαία πράξη, αλλά ως περίοδος ταραχωδών πολιτικών και οικονομικών αναστατώσεων, του εντονότερου ταξικού αγώνα, του εμφυλίου πολέμου, των επαναστάσεων, και των αντεπαναστάσεων.

Αλλά ενώ το σύνθημα των δημοκρατικών Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης -αν συνοδεύεται από την επαναστατική ανατροπή των τριών πιο αντιδραστικών μοναρχιών στην Ευρώπη, που ηγείται η Ρωσσική-είναι αρκετά άτρωτο ως πολιτικό σύνθημα, ακόμα παραμένει ιδιαίτερα σημαντική η ερώτηση του οικονομικών περιεχομένου και της σημασίας του. Από τη σκοπιά των οικονομικών συνθηκών του Ιμπεριαλισμού -π.χ., η εξαγωγή άνευ ενδιαφέροντος κεφαλαίου και η διαίρεση του κόσμου από τις "ανεπτυγμένες" και "πολιτισμένες" αποικιακές δυνάμεις,οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, κάτω από τον καπιταλισμό, είναι είτε αδύνατες είτε αντιδραστικές.

Το κεφάλαιο έχει γίνει διεθνές και μονοπωλητής. Ο κόσμος έχει κομματιαστεί από μια χούφτα Mεγάλων Δυνάμεων, δηλ., δυνάμεις επιτυχείς στην μεγάλη λεηλασία και καταπίεση των εθνών. Οι τέσσερις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης -Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Γερμανία, με έναν συνολικό πληθυσμό μεταξύ 250.000.000 και 300.000.000, και μιας περιοχής περίπου 7.000.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων- κατέχουν αποικίες με έναν πληθυσμό σχεδόν 500 εκατομμυρίων (494.500.000) και μιας περιοχής 64.600.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλ., σχεδόν η μισή επιφάνεια της υδρογείου (133.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, εξαιρουμένων των Αρκτικών και των Ανταρκτικών περιοχών).Προσθέστε σε αυτά τα τρία Ασιατικά κράτη - Κίνα, Τουρκία και Περσία, τώρα ενοικιαζόμενα κομματιαστά από τους κλέφτες που διεξάγουν έναν πόλεμο "απελευθέρωσης", δηλαδή, Ιαπωνία, Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία. Εκείνα τα τρία Ασιατικά κράτη, που μπορούν να αποκαλεστούν ημι-αποικίες ( στην πραγματικότητα είναι τώρα90 τοις εκατό αποικίες), έχουν έναν συνολικό πληθυσμό 360.000.000 και μια περιοχή 14.500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων (σχεδόν ενάμισι φορές την περιοχή όλης της Ευρώπης).

Επιπλέον, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν επενδύσει κεφάλαιο στο εξωτερικό αξίας όχι λιγότερο από 70.000 εκατομμύρια ρούβλια. Η επιχείρηση της εξασφάλισης "νόμιμων" κερδών από αυτή την καθαρή μοιρασιά -αυτά υπερβαίνουν τα 3.000 εκατομμύρια ρούβλια ετησίως- από τις επιτροπές των εκατομμυριούχων, που είναι γνωστές ως κυβερνήσεις, οι οποίες είναι εξοπλισμένες με στρατούς και ναυτικά που παρέχουν στους γιους και τους αδελφούς των εκατομμυριούχων τις εργασίες στις αποικίες και τις ημι-αποικίες ως αντιβασιλείς, προξένους, πρεσβευτές, ανώτερους υπαλλήλους όλων των ειδών,κληρικούς,και άλλες βδέλλες.

Έτσι είναι πως η λεηλασία περίπου χίλιων εκατομύριων από τον πληθυσμό της γης οργανώνεται από μια χούφτα Μεγάλων Δυνάμεων στην εποχή της μεγαλύτερης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Καμία άλλη οργάνωση δεν είναι πιθανή κάτω από τον καπιταλισμό.Να αρνηθούν τις αποικίες, -τις σφαίρες επιρροής-, και την εξαγωγή του κεφαλαίου;Το να σκεφτούμε ότι είναι πιθανό σημαίνει να κάτεβούμε στο επίπεδο κάποιου μυξοκλαίγοντος εφημερίου που κάθε Κυριακή κηρύσσει στους πλουσίους τις υψηλές αρχές του Χριστιανισμού και τους συμβουλεύει να δώσουν στους φτωχούς, καλά, εάν όχι εκατομμύρια, τουλάχιστον αρκετά εκατοντάδες ρούβλια ετησίως.

Eνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κάτω από τoν καπιταλισμό είναι ισοδύναμες προς μια συμφωνία για διαίρεση των αποικιών. Κάτω από τον καπιταλισμό, εντούτοις, καμία άλλη βάση και καμία άλλη αρχή της μοιρασιάς δεν είναι πιθανή εκτός από την δύναμη. Ένας πολυεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιραστεί το "εθνικό εισόδημα" μιας καπιταλιστικής χώρας με κανένα άλλον ειδάλλως σε αναλογία "με το κεφάλαιο που επενδύθηκε" (με ένα επίδομα που ρίχνεται μέσα, έτσι ώστε το μεγαλύτερο κεφάλαιο μπορεί να λάβει περισσότερο από το μερίδιό του). Ο καπιταλισμός είναι η ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, και η αναρχία στην παραγωγή.Η υπεράσπιση μιας "δίκαιας" μοιρασιάς του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι καθαρός Προυντονισμός, ηλίθιος φιλισταιισμός. Καμία μοιρασιά δεν μπορεί να επηρεαστεί ειδάλλως από την "αναλογία στην δύναμη", και τις αλλαγές της δύναμης με τη πορεία της οικονομικής ανάπτυξης. Μετά από το 1871, το ποσοστό της Γερμανίας σε ανόδο δύναμης ήταν τρεις ή τέσσερις φορές γρηγορότερο από αυτό της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, και της Ιαπωνίας και δέκα φορές τόσο γρήγορο όσο της Ρωσσίας. Δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει κανένας άλλος τρόπος για να δεις την πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους εκτός τον πόλεμο. Ο πόλεμος δεν έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές της ιδιωτικής ιδιοκτησίας - το αντίθετο, είναι μια άμεση και αναπόφευκτη έκβαση εκείνων των βασικών αρχών. Κάτω από τον καπιταλισμό η ομαλή οικονομική ανάπτυξις ατομικών επιχειρήσεων ή ατομικών κρατών είναι αδύνατη. Κάτω από τον καπιταλισμό, δεν υπάρχει κανένα άλλο μέσο για την αποκατάσταση της περιοδικά ενοχλημένης ισορροπίας από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.

Φυσικά, οι προσωρινές συμφωνίες είναι πιθανές μεταξύ των καπιταλιστών και μεταξύ των κρατών. Από αυτή την άποψη οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης είναι πιθανές ως συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαιων καπιταλιστών ... αλλά με ποιο σκοπό; Μόνο με σκοπό από κοινού να καταπνίγουν τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη, από κοινού να προστατεύουν την αποικιακή λεία ενάντια στην Ιαπωνία και την Αμερική, που έχουν μείνει άσχημα απέξω από το μερίδιό τους από το παρόν χώρισμα των αποικιών, και την αύξηση της δυναμής αυτών που η δυναμή τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών ήταν ασήμαντα γρηγορότερη από την οπίσθοδρομική και μοναρχική Ευρώπη,και που τώρα γίνεται γεροντική. Συγκρινόμενη με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Ευρώπη συνολικά δείχνει οικονομική στασιμότητα. Στην παρούσα οικονομική βάση, δηλ., κάτω από τον καπιταλισμό,οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης θα σήμαιναν της οργάνωση της αντίδρασης για να καθυστερηθεί η γρηγορότερη ανάπτυξη της Αμερικής. Οι φορές που όταν η αιτία της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού συνδέθηκαν μόνο με την Ευρώπη μόνον έχουν φύγει για πάντα.

Οι Ενωμένες Πολιτείες του Κόσμου ( και όχι της Ευρώπης μόνο) είναι η κρατική μορφή της ενοποίησης και της ελευθερίας των εθνών που εμείς συνδέουμε με τον σοσιαλισμό - για την ολική εξαφάνιση του κράτους ,συμπεριλαμβανομένου καί του δημοκρατικού. Ως ξεχωριστό σύνθημα, εντούτοις, το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών του Κόσμου θα ήταν μετά βίας σωστό, πρώτον, επειδή συγχωνεύεται με τον σοσιαλισμό' δεύτερον, επειδή μπορεί να ερμηνευθεί λανθασμένα και να σημαίνει ότι η νίκη του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα είναι αδύνατη, και μπορεί επίσης να δημιουργήσει εσφαλμένες αντιλήψεις ως προς τις σχέσεις μιας τέτοιας χώρας με τις άλλες.

Η άνιση οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι ένας απόλυτος νόμος του καπιταλισμού. Ως εκ τούτου, η νίκη του σοσιαλισμού είναι πιθανή πρώτα στις διάφορες ή ακόμα και σε μια καπιταλιστική χώρα μόνο.Αφού έχει απαλλοτριώσει τους καπιταλιστές και έχει οργανώσει τη δική του σοσιαλιστική παραγωγή, το νικηφόρο προλεταριάτο εκείνης της χώρας θα εγερθεί ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο-τον καπιταλιστικό κόσμο-ελκύοντας στον αγώνα του τις καταπιεσμένες τάξεις άλλων χωρών,προκαλώντας εξεργέρσεις σε εκείνες τις χώρες ενάντια στους καπιταλιστές, και σε περίπτωση ανάγκης χρησιμοποιώντας ακόμα και ένοπλη δύναμη ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις και τα κράτη τους. Η πολιτική μορφή μιας κοινωνίας όπου το προλεταριάτο είναι νικηφόρο στην ανατροπή της αστικής τάξης θα είναι ένα δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο όλο και περισσότερο θα συγκεντρώνει τις δυνάμεις του προλεταριάτου ενός ωρισμένου έθνους ή εθνών, στον αγώνα ενάντια στα κράτη που δεν έχουν μεταπήδησει ακόμα στον σοσιαλισμό. Η κατάργηση των τάξεων είναι αδύνατη χωρίς μια δικτατορία της καταπιεσμένης τάξης, του προλεταριάτου. Μια ελεύθερη ένωση των εθνών του σοσιαλισμόυ είναι αδύνατη χωρίς ένα λίγο πολύ παρατεταμένο και επίμονο αγώνα των σοσιαλιστικών δημοκρατιών ενάντια των οπισθοδρομικών κράτων.

Είναι για αυτούς τους λόγους και μετά από τις επανειλημμένες συζητήσεις στη διάσκεψη των R,S.D.L.P. ομάδων στο εξωτερικό, ακολουθώντας εκείνη την διάσκεψη, ότι οι εκδότες του Κεντρικου Οργάνου έχουν έρθει στο συμπέρασμα ότι το σύνθημα για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης είναι λανθασμένο.

Πλεχάνωφ: Αισθητική

Πλεχάνωφ: Αισθητική
Αισθητικές μελέτες του Πλεχάνωφ, πολύ επιδραστικές στην ανάπτυξη της μαρξιστικής αισθητικής
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
FREE photo hosting by Fih.grΌ Γεώργιος Βαλεντίνοβιτς Πλεχάνωφ ( 1857 - 1918 ) υπήρξε ένας από τούς μεγαλύτερους διαλεκτικούς υλιστές φιλοσόφους κι ένας από τούς πιό καταρτισμένους αισθητικούς. (.....) Η "Αισθητική" του, __πού μαζί μέ τά φιλοσοφικά του έργα "Τό ζήτημα τής εξέλιξης τής μονιστικής αντίληψης στήν ιστορία"( 1895 ), "Τό ζήτημα τού ρόλου τής προσωπικότητας στήν ιστορία" ( 1896 ), καί "Η υλιστική αντίληψη τής ιστορίας" ( 1897 ),__ θεωρείτε κλασσική έκθεση τών αρχών τής ματεριαλιστικής φιλοσοφίας. Ο Πλεχάνοφ, ο ιδρυτής του ρωσικού μαρξισμού, γεννήθηκε το 1856 στη Γκουντάλοφσκα –ένα χωριό της επαρχίας Λιπέτσκ, του κυβερνείου Τάμποφ, βορειοανατολικά της Μόσχας– από μια οικογένεια ευγενών μικρογαιοκτημόνων, προοδευτικών-δημοκρατικών αρχών. Διακεκριμένοι εκπρόσωποι της ρωσικής επαναστατικής δημοκρατίας, όπως ο Β. Γ. Μπελίνσκι (συγγενής από τη μάνα του), ο Ν. Γ. Τσερνισέβσκι, ο Ν. Α. Ντομπρολιούμποφ, ο Χέρτσεν και άλλοι διανοητές σε σκληρή και διαρκή σύγκρουση με την τσαρική απολυταρχία, ήταν από παλιά φίλοι και συχνά φιλοξενούμενοι της οικογένειας Πλεχάνοφ και θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτέλεσαν το άμεσο περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ο νεαρός Πλεχάνοφ –ήταν αυτοί οι επαναστάτες που στάθηκαν τα σύμβολα-πρότυπα στην ανατροφή και διαπαιδαγώγησή του.
Γ. Β. Πλεχάνωφ
Πλεχάνωφ: Αισθητική – Διαβάστε το


Πλεχάνωφ-Αισθητική

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Ο Π. Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΡΥΛΟ

Ο Π. Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΡΥΛΟ
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
FREE photo hosting by Fih.grΗ άνοιξη του 1806, έφτανε αργά και θλιμμένα. Τα περισσότερα διάσελα του Μωριά, με τα πολλά χιόνια της φοβερής εκείνης χρονιάς, ήταν σπαρμένα με τα κόκαλα τόσων ασύγκριτων παληκαριών και αθώου κοσμάκη. Κι ο λαός του Μωριά που είχε αναγκαστεί με τη βία (αφορισμούς και παλουκώματα) να λάβει μέρος στην εξόντωση των κλεφτών, βρίσκονταν σε αναβρασμό και δεν συγκρατούσε την κατακραυγή και την οργή του για τους προύχοντες και κληρικούς, που ήταν συνεργοί στο βοβερό δράμα. Το Πατριαρχείο, θέλοντας να καθυσυχάσει τα πνεύματα, τη λαϊκή βοή, κοινοποίησε «σφοδράν εγκύκλιον» σε όλους τους Μητροπολίτες και συνιστούσε πίστη και υποταγή στους τούρκους. Και λίγο αργότερα ο Γρηγόριος ο Ε’, μόλις ξαναγύρισε από την εξορίαν του στο Πατριαρχείο, έδωσε εντολή στον Επίσκοπο Αντρούσας Ιωσήφ, να γυρίζει στις επαρχίες του Μωριά και να συσταίνει στο λαό την «κοινήν ησυχίαν».
ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ
Κατεβάστε το Ο Π. Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΡΥΛΟ

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ - Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ 4 ΤΟΜΟΙ!FREE photo hosting by Fih.gr
Ο ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ είναι ο ιστορικός συγγραφέας που βλέπει ΄΄μ' άλλα μάτια΄΄ την επανάσταση του 1821, κοιτώντας πιο βαθιά τις αντιθέσεις της εποχής εκείνης. Μπαίνει στο ΄΄μικροσκόπιο των εγγράφων΄΄ αναζητώντας την πραγματική αιτία των αντιθέσεων, ή αυτό που άλλοι συγγραφείς αποσιωπούν. Είναι οι εργασίες του εμπλουτισμένες με το πνεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Γνωστικές της νομοτέλειας που τις δημιουργούν. Γλαφυρές, με μια λογοτεχνική αρτιότητα, ανατρεπτικές σε πολλές περιπτώσεις. Εργασίες πρωτοποριακές, γεμάτες δείγματα ΄΄ισορροπημένης λογικής΄΄, με κριτικές παρεμβάσεις εύστοχες, πέρα από τα όρια της κατεστημένης φιλολογίας. Απαλλαγμένος από μικροαστικές ιδιοτέλειες, δίνει στην ιστορία δράση κι επιβολή, την κάνει ανταγωνιστική. Στα κείμενά του πάντα το λαϊκό ένστικτο ή ΄΄το λαϊκό σκίρτημα΄΄ δίνει μια άλλη συνειρμική ταυτότητα στα γεγονότα, τα κάνει πιο έμπρακτα, πιο θαρραλέα, πιο ουσιώδη στη δραματική τους εξέλιξη. Ο Τάκης Σταματόπουλος, συμπάσχει κριτικά στην ανεύρεση των εγγράφων, που επαληθεύουν το περίγραμμα του θέματος που πραγματεύεται. Εμβαθύνει τα γεγονότα κάνοντάς τα πιο συγκλονιστικά (γιατί η Επανάσταση του 1821, είναι από τη φύση της συγκλονιστική), πιο περισπούδαστα στη ΄΄λογισμική τους θεώρηση΄΄. Είναι ο ιστορικός που δεν φοβάται ν' αντιταχθεί στη φιλοσοφία της μονοδιάστατης ανάλυσης, όπου τα δρώμενα της ΄΄Ιστορίας του ΄21΄΄ εξακολουθούν να είναι δόγμα έως τις μέρες μας, παρασύροντας τα γεγονότα σε μονόπλευρες αλλοιώσεις, οι οποίες ΄΄δωρίζουν΄΄ στη λαϊκή βούληση το υπόλοιπο της μεγάλης εποποιΐας.
ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΙ ΟΙ 4 ΤΟΜΟΙ Σ' ΕΝΑ ΑΡΧΕΙΟ DJVU (32,8 MB)
ΚΑΙ ΟΙ 4 ΤΟΜΟΙ Σ' ΕΝΑ ΑΡΧΕΙΟ PDF (86,0 MB)

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΦΤΗΝΟ ΚΡΕΑΣ - ΓΙΑ ΤΟ "ΛΑΟ - Ένα επίκαιρο κείμενο 99 ετών! "



FREE photo hosting by Fih.grΦΤΗΝΟ ΚΡΕΑΣ - ΓΙΑ ΤΟ "ΛΑΟ - Ένα επίκαιρο κείμενο 99 ετών! "
Στην προσπάθεια που γίνεται για την ενημέρωση γύρω από το θέμα των ληγμένων τροφίμων που θα πωλούνται στα σουπερμάρκετ, πολλοί είναι αυτοί που συνεισφέρουν με την έρευνα που κάνουν. Έτσι έφτασε και σε μένα το κείμενο που ακολουθεί και έχει γραφτεί από τον Β.Ι. Λένιν στις 8 Ιούνη του 1913 και δημοσιεύτηκε μια εβδομάδα μετά στην Πράβντα, με την υπογραφή "Β."
Β. Ι. Λένιν

Τί εντυπωσιακό Νέο! Ποιά ζωτική ανάγκη των εργατών βρίσκει την ικανοποίησή της! Φτηνό κρέας για το Λαό - πού; τί; πώς;
Στα δημοτικά σφαγεία της Μόσχας άνοιξε ένα "φράιμπανκ", δηλαδή ένα μαγαζί για την πώληση φτηνού, ακίνδυνου, σχετικά κατάλληλου κρέατος. Αυτά έγραψε η "Ρούσκογε Σλόβο".
Φτηνό κρέας, πάει καλά. Τί σημαίνει όμως αυτό το "ακίνδυνο", το "σχετικά κατάλληλο" (επομένως, μπορεί να πει κανείς: σχετικά ακατάλληλο!) κρέας; Να τι σημαίνει:
Όταν το ζώο πηγαίνει για πώληση, το εξετάζει η κτηνιατρική επίβλεψη. Το άρρωστο ζώο ξεσκαρτάρεται. Δεν επιτρέπεται το σφάξιμό του, επειδή με την χρησιμοποίησή του για τροφή υπάρχει κίνδυνος να κολλήσουν οι άνθρωποι διάφορες αρρώστιες. Πάρο πολύ συχνά ξεσκαρτάρονται τα φυματικά ζώα (τα χτικιασμένα) και τα ζώα αυτά που έχουν παράσιτα.
Από συνολικό αριθμό 450.000 ζώων που περνούν από τα σφαγεία της Μόσχας ξεσκαρτάρονται σαν ύποπτα κάπου 30.000.
Έτσι λοιπόν, αυτά τα ζώα που είναι ύποπτα για παράσιτα και φυματίωση, τα καθιστούν ακίνδυνα, βράζοντάς τα επί τρεις ώρες περίπου σε ειδικό κλίβανο κάτω από την επίβλεψη του κτηνίατρου. Τα παράσιτα και τα μικρόβια της φυματίωσης εξοντώνονται με το βράσιμο αυτό.
Ίσως, λοιπόν, όλα, ή σχεδόν όλα, να εξοντώνονται εντελώς ή να εξοντώνονται σχεδόν εντελώς! Κι έτσι έχουμε ένα ακίνδυνο, βρασμένο και φτηνό κρέας.
"Για να πεθάνεις από αυτό - λέει ο λαός, σύμφωνα με το σχόλιο της "Ρούσκογε Σλόβο" - φυσικά δεν πεθαίνεις, αλλά μπορείς ωστόσο ν'αρπάξεις χτικιό ή να χαλάσεις το στομάχι σου γιατί το ζώο, όπως ξέρουμε, ήταν άρρωστο".
Οι αγοραστές είναι πάρα πολλοί. Ακόμα κι'από την Μόσχα έρχονται εργάτες. Οι ουρές περιμένουν ώρες ολόκληρες. Στην πρωινή ουρά πιο πολύ είναι γυναίκες-νοικοκυρές, στην απογευματινή εργάτες, κυρίως οικοδόμοι.
Το βρασμένο, ακίνδυνο κρέας, από το οποίο δεν πεθαίνεις, αλλά χαλάς το στομάχι σου, είναι ακριβώς για το λαό. Το πραγματικό κρέας δεν είναι για την τσέπη του λαού.
Λένε ότι όσο πιο προσεκτική είναι η κτηνιατρική επίβλεψη, τόσο περισσότερα κρέατα ξεσκαρτάρονται. "Έτσι, - συμπεραίνει η "Ρούσκογε Σλόβο" - ο πληθυσμός ενδιαφέρεται από δύο πλευρές για την προσεκτική επίβλεψη: οι μεσαίες τάξεις ενδιαφέρονται να φτάνει από τα σφαγεία στην αγορά υγιεινό κρέας, η φτωχολογιά να ξεσκαρτάρονται όσο το δυνατό περισσότερα ζώα, και το "φράιμπανκ" να έχει αρκετό κρέας".
Να σε ποιά πολιτισμένη και φιλάνθρωπη εποχή ζούμε: μάθαμε να κινούμε το ενδιαφέρον του κόσμου "από δυο πλευρές". Και πόση "ελευθερία" για το φτηνό κρέας! Γιατί "φράιμπανκ" στα γερμανικά σημαίνει "ελεύθερο μαγαζί".
Πολιτισμός, ελευθερία, φτήνια προιόντων, αναζωογόνηση του εμπορίου, όλα για το λαό! Μόλις δείτε την αγγελία: "εταιρία λαικών διαμερισμάτων" θα ξέρετε ότι το υπόγειο, είτε η σοφίτα θα είναι φτηνά και κάτω από ιατρική περίθαλψη: για να πεθάνεις, φυσικά δεν θα πεθάνεις, αλλά από φυματίωση θα αρρωστήσεις.
Μόλις δείτε την επιγραφή: "λαικό εστιατόριο" μπείτε μέσα άφοβα. Θα έχει φτηνό βρασμένο κρέας που πέρασε με έλεγχο από το σφαγείο και κρέας που πέρασε χωρίς έλεγχο από το σφαγείο.

Μόλις δείτε την επιγραφή: "λαική βιβλιοθήκη", μπορείτε να πανηγυρίζετε. Θα βρείτε εκεί φτηνή, ή και δωρεάν μπροσούρα, που εκδόθηκε από την Ένωση του Ρώσικου λαού[1] ή από την πανρώσικη λέσχη των εθνικιστών κάτω από την ιατρική επίβλεψη της πνευματικής λογοκρισίας.
Λένε πως γρήγορα θ'ανοίξουν "φράιμπανκ" για "λαικό" ψωμί... από χόρτο, ακίνδυνο, βρασμένο, κατασκευασμένο κάτω από κτηνιατρική, συγγνώμη, από ιατρική επίβλεψη ήθελα να πω.
Πολιτισμός, ελευθερία, φτήνια προιόντων, όλα για το λαό! Και ο πληθυσμός θα αρχίσει όλο και περισσότερο να ενδιαφέρεται από δυο πλευρές: οι πλούσιοι να είναι το κρέας τους υγιεινό και η φτωχολογιά να έχει το "φράιμπανκ" με το σχετικά-κατάλληλο κρέας.


[1] Αντιδραστική οργάνωση των άκρων μοναρχικών. Το σύνθημά της ήταν “ορθοδοξία, απολυταρχία, λαικότητα”. Κύριες πρακτικές της ήταν η διοργάνωση πογκρόμ και οι πολιτικές δολοφονίες.

Νικηφόρος Βρεττάκος: Μελέτες για το έργο του

Νικηφόρος Βρεττάκος: Μελέτες για το έργο του
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ FREE photo hosting by Fih.gr
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος αποτελεί έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο οποίος συνέδεσε τη ζωή και το έργο του με τις πνευματικές, πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις του ελληνισμού κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Η διαχρονικότητα του έργου του (ποίηση και πεζογραφία, δοκίμιο) είναι δεδομένη καθώς εξακολουθεί να διαβάζεται και να συγκινεί τους αναγνώστες του. Επικεντρώνεται στην ανθρώπινη ύπαρξη γράφοντας για τη συγκίνηση και τα αισθητήρια, την έννοια της ομορφιάς μέσα στη Φύση, τη δύναμη της μνήμης, την ελληνικότητα μέσα από τη γλώσσα, την ουσία του πολιτισμού… Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στο χωριό Κροκεές της Λακωνίας. Τα μαθητικά του χρόνια πέρασε στις Κροκεές και το Γύθειο. Από το 1929 έζησε στην Αθήνα ενώ παράλληλα τότε έκανε τα πρώτα του λογοτεχνικά βήματα. Συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Από το 1946 ως το 1949 εργάστηκε στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα (αρχικά στη στήλη του βιβλίου, στη συνέχεια ως αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής). Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία , την κριτική και τη δημοσιογραφία. Με το πραξικόπημα του 1967 αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία. Προτάθηκε τέσσερις φορές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τιμήθηκε με βαρυσήμαντα βραβεία όπως, μεταξύ άλλων, το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1940, 1956, 1982), το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1974), το Αριστείο Γραμμάτων από την Ακαδημία Αθηνών (1982). Εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1986) και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1991).
ROTOLO V. - ROSENTHAL - ΚΑΜΑΡΙΝΕΑ I. - SETSEV Μ. - BEGERT Μ. - DOULIS ΤΗ. - ΑΝΤΑΙΟΣ Π. - ΑΡΓΥΡΙΟΥ Α. - ΒΑΡΙΚΑΣ Β. - ΒΟΥΡΝΑΣ Τ. - ΓΕΡΑΝΗΣ ΣΤ. - ΙΩΑΝΝΟΥ Π. - ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗ Ρ. - ΚΟΥΛΟΥΦΑΚΟΣ Κ. - ΡΕΝΟΣ - ΣΑΜΑΡΑΣ Ν. - ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΣ Κ.
Νικηφόρος Βρεττάκος: Μελέτες για το έργο του – Διαβάστε το


Νικηφόρος Βρεττάκος - Μελέτες για το έργο του

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Το Προδομένο Εικοσιένα

Το Προδομένο Εικοσιένα
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
FREE photo hosting by Fih.grΓια να φωτίσω ιστορικά μερικά βασικά προβλήματα της Αντίστασης και της πνευματικής δημιουργίας που πάει να ξεπηδήσει απ’ τα δυναμογόνα σπλάχνα της, μελέτησα ξανά το Εικοσιένα από τη σκοπιά του λαϊκοί αναγεννητικού κινήματος. Συγκέντρωσα και ταχτοποίησα τα λαϊκά κείμενα και την επαναστατική λογοτεχνία. Αναζήτησα τα χαμένα και σκόρπια σημάδια του λαϊκού κινήματος μέσα στην εθνικοαπελευθερωτική γιγαντομαχία. Από το υλικό που μαζεύτηκε είδα, πως το Εικοσιένα τόσο απ’ την πλευρά τον λαϊκού κινήματος, όσο κι από την πνευματική, και περισσότερο απ’ αυτήν, δεν έχει μελετηθή. Δεν έγινε συνείδηση, δεν εκλαϊκεύτηκε το δράμα της πνιγμένης εθνικής μας αναγέννησης. Η προδοσία του Εικοσιένα κι ο σφετερισμός του ξαπλώθηκε και στον πνευματικό τομέα κι εδώ έγινε η μεγαλείτερη χαλάστρα. Ο λογιωτατισμός οδήγησε το Έθνος στη χειρότερη σκλαβιά, ευνούχησε με τα φαντάσματά του τους λαϊκούς πολιτικούς αγώνες κι εμπόδισε κάθε αντανακλαστική ανορθωτική επίδραση; απ’ το εποικοδόμημα. Απ’ αυτή τη βάση ξεκίνησα κι αυτή τη θέση θέλησα να φωτίσω με τη μελέτη μου αυτή.
Γ. Βαλέτας
Το Προδομένο εικοσιένα – Διαβάστε το


Το προδομένο 21

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Επαναστάτες του Eric Hobsbawm

Επαναστάτες του Eric Hobsbawm
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟFREE photo hosting by Fih.gr
Αυτό το βιβλίο αποτελείται α π ό μια σειρά δοκιμίων με θέματα σχετικά μεταξύ τους. Το πρώτο μέρος πραγματεύεται την ιστορία του κομμουνισμού και των Κομμουνιστικών Κομμάτων, κυρίως κατά την περίοδο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Το δεύτερο μέρος πραγματεύεται τον αναρχισμό –ένα κίνημα για το οπ οίο έχει αναζωπυρωθεί τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον-, και το τρίτο μέρος διάφορες -πτυχές του διεθνούς διαλόγου γύρω από τον Μαρξ και το μαρξισμό, που διεξάγεται με ζωηρότητα α π ό τα μέσα της δεκαετίας του ’50. Περιέχει και κάποιες υποσημειώσεις στον Μαρξ και στον Λένιν, αλλά κυρίως αποτελείται από σχόλια για μαρξιστές συγγραφείς, για κάποιους παλιούς που ανακαλύφθηκαν εκ νέου και για κάποιους νεότερους, καθώς και α π ό σχόλια για τις διαμάχες που προκάλεσαν αυτοί. Τέλος, εξετάζεται ένας αριθμός θεμάτων που μπορούμε να τα ομαδοποιήσουμε καταχρηστικά κάτω α π ό τον τίτλο «πολιτική της βίας» - η επανάσταση, η εξέγερση, τα αντάρτικα, τα πραξικοπήματα και τα παρόμοια. Κορυφαίος ιστορικός της εποχής μας, ο Eric Hobsbawm – έφυγε από τη ζωή μόλις προχθές σε ηλικία 95 χρόνων - έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του έργου του στη μελέτη της ιδέας και της πρακτικής των επαναστάσεων ως μέσο για κοινωνικές αλλαγές. Αυτή η εξαιρετική συλλογή δοκιμίων καλύπτει όλες τις όψεις της επανάστασης, όπως η ιστορία του κομμουνισμού και των Κομμουνιστικών κομμάτων-κυρίως κατά την περίοδο της Κομμουνιστικής Διεθνούς-, η φύση του αναρχισμού, η επιρροή του Μαρξ και του Λένιν, η "πολιτική της βίας" -η επανάσταση, η εξέγερση, τα αντάρτικα κινήματα και τα πραξικοπήματα- και η πάλη των τάξεων.
Γραμμένο με τόλμη και πάθος, το βιβλίο του Eric Hobsbawm είναι αποφασιστικής σημασίας για να κατανοήσουμε ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του 20ού αιώνα. Κατεβάστε το Επαναστάτες του Eric Hobsbawm
Ερικ Χόμπσμπαουμ
Επαναστάτες – Διαβάστε το


Επαναστάτες του Eric Hobsbawm (Πολιτικό Καφενείο)

Ληστές του Eric Hobsbawm

Ληστές του Eric Hobsbawm
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
FREE photo hosting by Fih.grΟι "Ληστές" είναι μια σπουδή πάνω στη φιγούρα του κοινωνικού ληστή ή του εξεγερμένου παρανόμου. Τέτοιοι ληστές και παράνομοι δε θεωρούνται από την κοινή γνώμη εγκληματίες, αλλά υπερασπιστές της κοινωνικής δικαιοσύνης, εκδικητές ή αγωνιστές μιας πρωτόγονης αντίστασης, και τα κατορθώματα τους έχουν δοξαστεί και διασωθεί στην ιστορία και το μύθο. Ο Eric Hobsbawm, – έφυγε από τη ζωή μόλις προχθές σε ηλικία 95 χρόνων - "πράγματι ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς του αιώνα μας" (The New Republic), περιγράφει τους Βαλκάνιους χαϊδούκους και τους ινδούς δακοΐτες, τους μπαντίτι του ιταλικού νότου και τους μπαντολέρος της παραδοσιακής Ανδαλουσίας, τους ρώσους ρασμπόινικι και τους συμμορίτες της Κίνας, τους μεξικάνους και περουβιανούς παράνομους, τους ληστές των ταξιδιωτών στην προνεωτερική Ευρώπη και τους ντεσπεράδος της Άγριας Δύσης, τους αυστραλούς μπουσρέιντζερς και τους βραζιλιάνους κανγκασέιρος, αλλά και τους απαλλοτριωτές τραπεζών, που οργανώνουν ληστείες υπέρ κάποιας επαναστατικής υπόθεσης. Κάποιοι, όπως ο Ρομπέν των Δασών, ο Ρομπ Ρόι και ο Τζέσι Τζέιμς, είναι διάσημοι σ' όλο τον κόσμο, άλλοι έγιναν ξακουστοί μόνο στην περιοχή τους. Μερικοί ενόχλησαν μόνο την τοπική αστυνομία, ενώ άλλοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας τους, όπως ο Πάντσο Βίλλα στο Μεξικό. Κατεβάστε το Ληστές του Eric Hobsbawm
Ερικ Χόμπσμπαουμ
Ληστές – Διαβάστε το


Ληστές του Eric Hobsbawm (Πολιτικό Καφενείο)